Post by StRiDeR on Jan 14, 2004 8:33:37 GMT 8
untuk renungan bersama
-----------------------------------
Assalammualaikum semua,
Pada bulan Ramadhan lepas, pada malam 10 yang terakhir, di surau
tempat tinggal saya telah menjemput seorang ustaz tapi saya dah lupa
namanya. Dalam tazkirahnya ustaz tersebut mengatakan ada orang
menyangka beliau orang TALIBAN. Ustaz ini berbadan sasa, tegap,
serban beliau besar dan juga jambang beliau tebal tapi kemas.
Semasa beliau menyampai tazkirah, ustaz kecil saya kusyuk mendengar
(entah faham entah tidak...wallahualam) kemudian datang pada saya di
belakang memberitahu yang dia mengantuk dan hendak membasuh muka.
Selepas membasuh muka dia duduk semula di tengah-tengah jemaah
muslimin. Saya perhatikan bila orang ketawa ustaz kecil pun ketawa.
Dia nie memang selalu ikut saya ataupun suami saya mendengar kuliah
agama.
Pada keesokkan harinya selepas ustaz kecil saya bersolat dia datang
pada saya dan bertanya dengan muka yang sedih:-
Adik : Ibuuuuu...........ibu dengar tak ustaz TALIBAN cakap, sekarang
nie kalau kita berdoa pada Allah, doa kita terus pada Allah dan Allah
akan makbulkan doa kita. Betulker bu???
Saya : Betul.......tapi kita kena banyak buat amal ibadat barulah
Allah makbulkan doa kita.
Adik : Adik selalu solat, ngaji, dengar cakap ibu ngan ayah.....cukup
ker....bu..?
Saya : Cukup tu belum lagi....tapi Adik kecik lagi......bolehlah
tu......(malas nak layan dia sebab tengah masak untuk berbuka puasa)
Adik : Tapi......nape doa adik Allah tak makbulkan......adik ada buat
dosa ker bu...? (sambil airmata mengalir walaupun tiada bunyi
tangisan)
Saya berhenti memasak dan terus dapatkannya sambil memeluk dan
mengusap-usap rambutnya.
Saya : Adik doa apa pada Allah? Boleh ibu tahu? (sambil menyapu
airmatanya)
Adik : Adik....adik......mintak terbang.......tapi lompat pun tak
boleh tinggi (sambil melompat-lompat. Macamana nak lompat
tinggi...... badan debab)
Saya : MasyaAllah............Astagfirullah........nape adik doa
mintak terbang? Adik doa macamana?
Adik : Adik cakap, YA ALLAH YA TUHAN KU TERBANGKANLAH ADIK. ADIK NAK
TERBANG. (sambil menadah tangan)
Saya : (gelihati sungguh tapi tahan kerana dia tengah sedih)
Adik.....adik tak boleh mintak terbang sebab fitrah manusia bukan
terbang. Adik faham tak apa tu fitrah??
(Ustaz kecil mengeleng kepala). Manusia tak boleh terbang sebab yang
terbang tu hanya burung-burung ajer........
Adik : Bolehlah bu.........KLUANG MAN tu terbang.........BATMAN tu
terbang.......itulah ibu tak nak negok cite tu....
(ehwahhhh......kita lak dia salahkan)
Saya : KLUANG MAN ngan BATMAN tu kan cite katon.........Itu cite
orang reka jer bukannya betul........Kalau cite rekaan yang tak logik
pun kita boleh buat. (faham ker budak nie perkataan
logik.......lantaklah janji cakap.........)
Adik : Habis tv tu tipu kitalah.......yer bu....?
Saya : Dik.....tv tu cuma nak hiburkan kita jer......
Adik : Hibur tu cite katon lagi ker?(susah lah budak
nie......hibur pun tak tahu)
Saya : Dahlah dik.....ibu nak masak nie......nanti tak siap
masak...adik tak makan buka puasa nanti......
Keesokkan harinya lepas saya solat subuh, saya mengaji quran, zikir
dan berdoa sementara nak menunggu masa untuk ke office. Saya perasan
ustaz kecil nie telah lama perhatikan saya. Bila saya mula buka
telekong dia pun datang:-
Adik : Buuuuu......ibu doa apa lama sangat?
Saya : Macam-macam, paling penting ibu minta pada Allah supaya
keluarga kita menjadi orang-orang yang mendirikan solat dan
bertakwa.........
Adik : Ibu tak doa ker untuk adik?
Saya : Ibu tak pernah lupa untuk berdoa untuk anak-anak ibu.....
Adik : (sambil tersenyum) Ibu doa tak untuk adik TERBANG?.
Apabila pulang ke kampong untuk berhari raya, saya menceritakan
peristiwa di atas pada keluarga suami. Semuanya ketawa kecuali abang
ipar saya, seorang ustaz. Menurut katanya, kanak-kanak amat suci
tiada dosa selalunya doa mereka Allah makbulkan takut terbang
tu....jadi terbang lain pulak.......(maksudnya terbang nyawa). Ajar
dia supaya mintak syurga ker...perkara-perkara yang baik saja.........
Itulah gejala menonton TV walaupun cartoon tapi kesannya amat
mendalam apatah lagi kalau cerita yang tak senonoh. Cuti sekolah
nie....walaupun mereka ada jadual tapi tak seketat hari persekolahan.
Jadi mereka banyak masa berehat dan menonton TV. TV nie kalau tidak
dibendung waktunya banyak keburukkan dari kebaikkan lebih-lebih lagi
pada kanak-kanak. Pada kita orang dewasa kita boleh menilai buruk
baiknya tapi pada kanak-kanak, apa yang dilihat semuanya
betul.........Awasilah anak-anak kita supaya tidak menjadi mangsa
keadaan.
Wassalam.
-----------------------------------
Assalammualaikum semua,
Pada bulan Ramadhan lepas, pada malam 10 yang terakhir, di surau
tempat tinggal saya telah menjemput seorang ustaz tapi saya dah lupa
namanya. Dalam tazkirahnya ustaz tersebut mengatakan ada orang
menyangka beliau orang TALIBAN. Ustaz ini berbadan sasa, tegap,
serban beliau besar dan juga jambang beliau tebal tapi kemas.
Semasa beliau menyampai tazkirah, ustaz kecil saya kusyuk mendengar
(entah faham entah tidak...wallahualam) kemudian datang pada saya di
belakang memberitahu yang dia mengantuk dan hendak membasuh muka.
Selepas membasuh muka dia duduk semula di tengah-tengah jemaah
muslimin. Saya perhatikan bila orang ketawa ustaz kecil pun ketawa.
Dia nie memang selalu ikut saya ataupun suami saya mendengar kuliah
agama.
Pada keesokkan harinya selepas ustaz kecil saya bersolat dia datang
pada saya dan bertanya dengan muka yang sedih:-
Adik : Ibuuuuu...........ibu dengar tak ustaz TALIBAN cakap, sekarang
nie kalau kita berdoa pada Allah, doa kita terus pada Allah dan Allah
akan makbulkan doa kita. Betulker bu???
Saya : Betul.......tapi kita kena banyak buat amal ibadat barulah
Allah makbulkan doa kita.
Adik : Adik selalu solat, ngaji, dengar cakap ibu ngan ayah.....cukup
ker....bu..?
Saya : Cukup tu belum lagi....tapi Adik kecik lagi......bolehlah
tu......(malas nak layan dia sebab tengah masak untuk berbuka puasa)
Adik : Tapi......nape doa adik Allah tak makbulkan......adik ada buat
dosa ker bu...? (sambil airmata mengalir walaupun tiada bunyi
tangisan)
Saya berhenti memasak dan terus dapatkannya sambil memeluk dan
mengusap-usap rambutnya.
Saya : Adik doa apa pada Allah? Boleh ibu tahu? (sambil menyapu
airmatanya)
Adik : Adik....adik......mintak terbang.......tapi lompat pun tak
boleh tinggi (sambil melompat-lompat. Macamana nak lompat
tinggi...... badan debab)
Saya : MasyaAllah............Astagfirullah........nape adik doa
mintak terbang? Adik doa macamana?
Adik : Adik cakap, YA ALLAH YA TUHAN KU TERBANGKANLAH ADIK. ADIK NAK
TERBANG. (sambil menadah tangan)
Saya : (gelihati sungguh tapi tahan kerana dia tengah sedih)
Adik.....adik tak boleh mintak terbang sebab fitrah manusia bukan
terbang. Adik faham tak apa tu fitrah??
(Ustaz kecil mengeleng kepala). Manusia tak boleh terbang sebab yang
terbang tu hanya burung-burung ajer........
Adik : Bolehlah bu.........KLUANG MAN tu terbang.........BATMAN tu
terbang.......itulah ibu tak nak negok cite tu....
(ehwahhhh......kita lak dia salahkan)
Saya : KLUANG MAN ngan BATMAN tu kan cite katon.........Itu cite
orang reka jer bukannya betul........Kalau cite rekaan yang tak logik
pun kita boleh buat. (faham ker budak nie perkataan
logik.......lantaklah janji cakap.........)
Adik : Habis tv tu tipu kitalah.......yer bu....?
Saya : Dik.....tv tu cuma nak hiburkan kita jer......
Adik : Hibur tu cite katon lagi ker?(susah lah budak
nie......hibur pun tak tahu)
Saya : Dahlah dik.....ibu nak masak nie......nanti tak siap
masak...adik tak makan buka puasa nanti......
Keesokkan harinya lepas saya solat subuh, saya mengaji quran, zikir
dan berdoa sementara nak menunggu masa untuk ke office. Saya perasan
ustaz kecil nie telah lama perhatikan saya. Bila saya mula buka
telekong dia pun datang:-
Adik : Buuuuu......ibu doa apa lama sangat?
Saya : Macam-macam, paling penting ibu minta pada Allah supaya
keluarga kita menjadi orang-orang yang mendirikan solat dan
bertakwa.........
Adik : Ibu tak doa ker untuk adik?
Saya : Ibu tak pernah lupa untuk berdoa untuk anak-anak ibu.....
Adik : (sambil tersenyum) Ibu doa tak untuk adik TERBANG?.
Apabila pulang ke kampong untuk berhari raya, saya menceritakan
peristiwa di atas pada keluarga suami. Semuanya ketawa kecuali abang
ipar saya, seorang ustaz. Menurut katanya, kanak-kanak amat suci
tiada dosa selalunya doa mereka Allah makbulkan takut terbang
tu....jadi terbang lain pulak.......(maksudnya terbang nyawa). Ajar
dia supaya mintak syurga ker...perkara-perkara yang baik saja.........
Itulah gejala menonton TV walaupun cartoon tapi kesannya amat
mendalam apatah lagi kalau cerita yang tak senonoh. Cuti sekolah
nie....walaupun mereka ada jadual tapi tak seketat hari persekolahan.
Jadi mereka banyak masa berehat dan menonton TV. TV nie kalau tidak
dibendung waktunya banyak keburukkan dari kebaikkan lebih-lebih lagi
pada kanak-kanak. Pada kita orang dewasa kita boleh menilai buruk
baiknya tapi pada kanak-kanak, apa yang dilihat semuanya
betul.........Awasilah anak-anak kita supaya tidak menjadi mangsa
keadaan.
Wassalam.